Bigi Brasa SU!

De laatste week is aangebroken, waarin ik afscheid neem op de school en de kinderen trakteer op klassenfoto’s en de ongekuiste foto’s inclusief leerkrachten in een boekje aan de directrice overhandig. Nog één vlaggenparade en dan tot ziens want ik mag geen afscheid nemen. Ook zeg ik tot ziens tegen de yogajuf, Chrystabelle en ‘mijn’ families.

Tijdens de terugvlucht zit ik bij de nooduitgang voor de extra beenruimte die ik geboekt had en zit ik naast een half Limburgse half Belgische priester die Suriname en Brazilië bezocht heeft en een visser uit de Filipijnen die twee jaar lang onder erbarmelijke omstandigheden zijn brood probeerde te verdienen op de wilde kust vóór Suriname. Je begrijpt; genoeg gesprekstof om samen met Gooise vrouwen 2 en een beetje slapen de nachtvlucht door te komen.

Tot ziens switi SU! Ik kom zeker terug want je bent een prachtig land met fijne mensen en lekker eten. NL en SU vergelijken is appels met peren vergelijken, want de landen zijn zo verschillend dat je niet kunt zeggen wat beter of slechter is. De enige overeenkomst is de Nederlandse taal, dat is echt het enige en nog iets van het koloniale verleden, verder zijn het twee verschillende werelden met allebei hun eigen problematiek en vooral charmes.

Nu ik terug ben in NL kan ik pas goed zeggen hoe het leven voor vertrek was en kan ik de verschillen beter aangeven. Wat veel prikkels van buitenaf krijg je hier, positief en negatief overigens. Hier is zoveel meer media, kunst, cultuur en drukte. Ik weet nu dat ik met minder drukte (en minder werken) nog beter in balans ben en meer naar de kern kan luisteren. Ik denk eerlijk gezegd dat dat voor iedereen beter zou zijn. Sterker nog, ik denk dat dat de wereld een beetje beter zou maken. Dus dat! No spang!